آستانه حضرت عبدالعظیم (ع)

حرم حضرت عبدالعظیم، یکی از زیارتگاه‌های بزرگ و معتبر شیعیان جهان در شهر ری واقع است. حضرت عبدالعظیم از فرزندان امام حسن است (با پنج واسطه به حضرت امام حسن مجتبی می‌رسد) که در قرن سوم هجری، شهید و در محل کنونی دفن شد.

بخش اصلی و مرکزی حرم حضرت عبدالعظیم همان بنای اولیه حرم بود که در طول سده‌های مختلف بناها و سازه‌هایی دیگر پیرامون آن احداث شد.

حرم حضرت عبدالعظیم مشتمل است بر حرم‌ها، رواق‌ها، مسجدها، ایوان‌ها، صحن‌ها و دیگر آثار متعلق و وابسته به آن، بقعه‌های امامزاده حمزه برادر امام رضا(ع) و امامزاده طاهر از فرزندان امام سجاد نیز در همین مجموعه قرار دارد. بنای اصلی و نخستین حرم حضرت عبدالعظیم، در نیمه دوم قرن سوم هجری (قرن نهم میلادی) تعمیر اساسی شد و درگاه اصلی ورودی آن که در سمت شمال قرار دارد ابتدا به فرمان پادشاهان آل بویه و سپس به همت مجدالملک رادستانی قمی تکمیل شد و آذین یافت. همچنین گنبد مطهر به دستور مجدالملک قمی ساخته و بعدها با روکش طلا پوشیده شد.

قدیمی‌ترین اثر تاریخی آستانه حضرت عبدالعظیم که از آثار بسیار نفیس ایران است و از لحاظ بزرگی کم‌نظیر است، صندوق مطهر آستانه حضرت عبدالعظیم است که از چوب عود، فوفل و گردو ساخته شده است. چهار طرف این صندوق گرانبها، کتیبه‌ای به خط نسخ و ثلث برجسته حکاکی شده که مربوط به سال ساخت صندوق یعنی ۷۲۵ هجری قمری است. در منبت کاری سمت آرامگاه ناصرالدین شاه نیز از دیگر قسمت‌های تاریخی بنا است که قبل از این که به صورت آرامگاه در آید، به نام مسجد هلاکوخان خوانده می‌شد. قدمت آستانه حضرت عبدالعظیم به سال ۸۴۸ هجری قمری (دوران سلطنت شاهرخ بهادر تیموری) می‌رسد. از سده هشتم تا قرن دهم هجری، آثار هنری با ارزشی از جمله درهای منبت کاری شده با خطوط زیبا و نفیس باقی مانده است.

ایوان، رواق و سردر آستانه حضرت عبدالعظیم از آثار شاه تهماسب اول صفوی است. ضریح نقره، بنا به دستور فتحعلی شاه قاجار تهیه و نصب شده است. آئینه کاری، نقاشی و طلاکاری گنبد به دستور ناصرالدین شاه انجام شده و متعلق به قرن سیزدهم هجری است. در نزدیکی مرقد مطهر، مقبره‌های برخی از شاهان قاجار و شماری از علما و رجال دیده می‌شود.

شما می توانید برای رزرو هتل در سراسر ایران و یا رزرو هتل های تهران از طریق سایت رزرواسیون آریا اقدام نمایید.