قصر ابونصر شهر شیراز

در 6 کیلومتری شرق شیراز و بر بالای یک تپه، بقایای بناها و یک حصار سنگی، دیوارهای آجری، ساختمانهای خشتی و آستانه های سنگی فرو افتاده دیده می‌شوند. همچنین تعدادی نقش برجسته از نوع نقوش تخت جمشید نیز در این محل وجود دارد. از نقش برجسته ها و آستانه های سنگی دوره هخامنشی فقط یک آستانه بر پا مانده و نقش خدمتگزاری که ظرفی در دست دارد، بر دیواره های آن حجاری شده است.

به عقیده برخی دانشمندان، قطعات مزبور را از تخت جمشید به این محل آورده و مورد استفاده مجدد قرار داده اند. در سالهای ۱۳-۱۳۱۱ شمسی، هیات علمی موزة متروپولیتن نیویورک، در این محل کاوشهای علمی انجام داد و در نتیجة آن، نمونه های سفال و قطعات ظروف سنگی عهد هخامنشی و سکه ها و آثار دیگری از عهد سلوکی، اشکانی و ساسانی کشف کرد. همچنین معلوم شد که در عهد اشکانیان، بنایی محکم و محصور در آنجا احداث شده که در زمان ساسانیان هم مورد استفادة کامل بوده است. احتمالاً پیش از دوره اسلامی، چندین قلعه در حول و حوش محل کنونی شهر شیراز وجود داشته و قصر ابونصر یکی از این قلعه ها بوده است. نام قدیم قصر ابونصر، تخت سلیمان است و تحت همین نام، در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ شمسی به شماره ۱۳ در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است. محوطة پایین و مجاور قصر ابونصر را به نام دشت خضر می خوانند و بقاعی هم در آنجا وجود دارند.