روستای ابیانه شهر کاشان

ابیانه، که به دلیل خاک قرمز و خانه ها نیز به عنوان روستای قرمز شناخته می شود، یکی از روستاهای ایرانی باستانی در پای کوه کرکس در 70 کیلومتری جنوب کاشان در استان اصفهان است. ابیانه روستای سنت های زندگی، سبک های معماری (همه در خاک رس قرمز) و احتمالا یکی از جالب ترین نمونه های انطباق انسانی با طبیعت است.

تاریخچه ابیانه
این روستا دارای تاریخچه طولانی است که به بیش از 2000 سال پیش باز می گردد و از سال 1354 در فهرست میراث ملی ایران ثبت شده است. کلمه ابیانه از واژه "viona" به معنای بیدستان  می باشد. زبان صحبت شده توسط مردم ابیانه پهلوی پارتی است.
لباس محلی بانوان ابیانه به سبک قدیم است، که از دو قسمت تشکیل شده شامل یک روسری سفید است که رنگ آمیزی زیبا با طرح گل می باشد ودامن با شلوار های پشمی است. تقریبا تمام زنان در روستا این لباس را درست مثل اجداد خود می پوشانند. و این سنت باعث می شود ابیانه روستای خاص باشد. وقتی به ابیانه می روید، متوجه می شوید که اکثر جمعیت نسبتا مسن هستند. این به این دلیل است که نسل جوان ترجیح می دهند به شهرهای بزرگ مهاجرت کنند تا فرصتی بهتر برای زندگی ایجاد کنند.

یکی از جالب ترین چیزهایی که در ابیانه دیده می شود، درهای چوبی زیبا است. اگر به برخی از این درب ها توجه بیشتری کنید، متوجه خواهید شد که در آنها کلوم یا کوبه های وجود دارد که یکی  به شکل طولانی (برای استفاده آقایان) و یک شکل دایره ای (برای استفاده بانوان) است که هر کدام دارای صدای مجزا هستند.
روستای ابیانه یک رودخانه اصلی به نام برزرود، هفت قنات و چشمه های متعدد است که برای آبیاری محصولات کشاورزی استفاده می کنند. این محصولات شامل گندم، جو، سیب زمینی و میوه مانند سیب، گلابی و زردآلو می یاشد.

جاهای دیدنی ابیانه
مسجد حاجتگاه
این مسجد در محله زیارتگاه در کنار قبرستان قدیمی قرار دارد. و تاریخچه آن به 400 سال پیش می رسد. نمای این مسجد آجری با دریچه ها و پنجره های مشبک هلالی است. یک مسجد قدیمی هم به این مسجد متصل است که در حال حاضر به عنوان انباری استفاده می شود. در طبقه بالای مسجد نیز اتاقی قرار دارد که محل دفن موقت مرده های اربابان بوده است. جلوی مسجد، تخت گاهی معروف  به " تخت مزگه " قرار دارد که گفته می شود ماشاالله خان سردار آن را ساخته است. در مسجد نیز در سال 953ه.ق هم زمان با سلطنت شاه طهماسب اول ساخته شده است.

موزه مردم شناسی ابیانه
موزه مردم شناسی ابیانه در تیر ماه سال 1384 به منظور معرفی و شناساندن جلوه هایی از فرهنگ و آداب و رسوم مردم ابیانه مورد بهره برداری قرار گرفت.در این موزه از اشیاء مورد استفاده مردم از زمان های  قدیم تا عصر حاضر به نمایش گذاشته شده است. این اشیاء شامل ظروف پخت و پز، اسلحه شکاری، قرآنهای خطی، نسخ قدیمی، وسایل کشاورزی (کاشت، داشت و برداشت)، نقره جات و زیور آلات محلی، پوشاک سنتی، وسایل ملزم دامپروری، به همراه تصاویری از طبیعت و معماری روستا و ... می باشد.
موزه مردم شناسی ابیانه در روزهای دوشنبه و ایام سوگواری تعطیل می باشد.
شماره تماس : 03154282812

معبد هینزا
این زیارتگاه در جنوب شرقی ابیانه در دره باریکی قرار دارد. در دل صخره های این دره ، تو رفتگی وجود دارد که ساختمان امامزاده در جلوی آن ساخته شده است، و تو رفتگی نیز همانند غاری، جزیی از ساختمان زیارتگاه شده است. ظاهراً این زیارتگاه مربوط به بی بی زبیده خاتون، بنت موسی بن جعفر (ع ) است. اهالی عنوان می کنند که بی بی زبیده خاتون تحت تعقیب بوده و مردم ابیانه وی رادر این اتاقک پناه داده، سپس به روستای هنجن برده اند.در هنجن نیز زیارتگاه بزرگی متعلق به ایشان ساخته شده است. زیارتگاه هینزا در واقع گذرگاه بی بی زبیده خاتون است. دقیقا نمی‌دانیم که معبد «هینزا» یک معبد مهری بوده یا مکانی برای ستایش  آناهیتا.

مسجد جامع ابیانه
این مسجد در محله میون ده قرار دارد و دارای دو شبستان است که شبستان قدیمی آن به وسیله دری کوتاه به کوچه اصلی راه دارد. کف آن شبستان چوبی است. در دیوار جنوبی این شبستان، محراب چوبی قدیمی قرار دارد که جزو آثار تاریخی با ارزش ابیانه‌است که تاریخ ساخت آن به سال ۴۷۷ هجری قمری بر می‌گردد. روی این محراب نقش گل وبوته کنده کاری شده و با خطوط برجسته کوفی سوره «یس» در آن حک شده‌است. برخی نیز عقیده دارند به خط میخی نیز نوشته دارد. این مسجد منبر چهار پله چوبی کنده کاری شده دارد که مربوط به دوره سلجوقیان است و تاریخ ساخت آن ۴۶۶ هجری قمری است، روی این منبر نقوش گل وبوته، گل هشت پر و کتیبه‌هایی به خط کوفی وجود دارد.دسته این منبر به شکل سرستون ساخته شده وروی آن گل هشت پر لوتوس٬ نظیر آنچه بر روی سنگهای تخت جمشید از عصر هخامنشیان بر جای مانده دیده می شود. درب ورودی مسجد نیز با نقش گل و بوته و خطوط برجسته، کنده کاری شده‌است.

غذای محلی روستای ابیانه

مهم ترین غذای مردم ابیانه، گیپا نام دارد که نوعی قرمه است که عمدتا با گوشت گوسفند پخته می شود. کاروانینیز غذایی شبیه کله جوش است که مانند بقیه شهرهای کویری در ابیانه نیز بعنوان یک غذای رایج تهیه می شود. کاروانی را با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می پزند. "جوبن" نیز غذایی ساده است که با جوی ترش تهیه می شود از دیگر غذاهای محبوب اهالی ابیانه،" آردینه"، خوراکی تهیه شده از سبزی های محلی و دوغ است.

چه زمانی به ابیانه برویم؟

روستای ابیانه دارای آب و هوای معتدل است. آب و هوای آن ترکیبی از آب و هوای مدیترانه است. در چهار فصل سال، می توانید به ابیانه بروید و از آن لذت ببرید، اما بهترین زمان  بهار است که هم میتوانید از طبیعت زیبا و جشنواره گلاب گیری بازدید کنید.

چطور به ابیانه برویم؟
از تهران : فاصله تهران تا ابیانه 318 کیلومتر می باشد. ابتدا در اتوبان تهران به قم باید رانندگی کنید. بعد وارد اتوبان قم به کاشان می شوید. بعد از عبور از شهر کاشان 50 کیلومتر به سمت جنوب که برانید وارد جاده کاشان به نطنز می شوید. بعد از طی شدن 13 کیلومتر به دوراهی می رسید که باید به سمت غرب حرکت کنید. با عبور از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برزه و طره وطی مسافت 23 کیلومتر به روستای ابیانه می رسید.

در کجا اقامت داشته باشیم؟
روستای ابیانه دارای دو هتل سه ستاره می باشد.
هتل ابیانه در سال 1385 مورد بهره برداری قرار گرفته است و در ساخت آن از مصالح محلی استفاده شده است. این هتل در ورودی روستای ابیانه و در دامنه کوه های کرکس واقع شده است.
هتل ویونا ابیانه در سال 1392 ساخته شده است و در سال 1396 موره بازسازی قرار گرفته است. هتل ویونا در 100 متری محله پایین ابیانه واقع شده است.