تاثیر بلایای طبیعی بر صنعت گردشگری
-جهانگردی همواره به عنوان راهکاری در نظر گرفته می شود که فرصت های جدید شغلی و توسعه اقتصادی را درهر منطقه ای ایجاد می کند.
بر گردشگری به عنوان یک صنعت عوامل مختلفی وجود دارد که هم تأثیر مثبت و هم منفی می گذارد. یکی از این عوامل، حوادث طبیعی و تغییرات آب و هوایی است که به طور غیر منتظره ای در یک منطقه رخ می دهد.
تأثیر بلایای طبیعی طی چند سال اخیر عمیق تر بوده است و این را می توان به تغییر الگوهای آب و هوایی در سراسر جهان و همچنین افزایش تعداد نقاط توریستی نسبت داد. امروزه تعداد بیشتری از زیستگاه های طبیعی و مناطقی که زمانی مردم در آنجا سکونت داشتند برای جذب گردشگران مورد استفاده قرار می گیرد. گرچه این موضوع باعث افزایش گردشگری محلی شده، اما اثر گذاری بلایای طبیعی را نیز افزایش می دهد. در حقیقت بلایای طبیعی باعث می شود بسیاری از مناطق گردشگری جذابیت، فرهنگ محلی و اقتصاد خود را برای مدت زمانی موقت یا طولانی از دست بدهند. میزان خسارت تا حد زیادی به شدت فاجعه بستگی دارد. به عنوان مثال، در طول سونامی که در سال ۲۰۰۴ رخ داد، جزایر آندامان و نیکوبار هند به شدت آسیب دیدند. این جزایر در اقیانوس هند و در ساحل شرقی هند قرار دارند و به دلیل زیبایی طبیعی دست نخورده و بکر، در طول سال مورد استقبال تعداد زیادی از گردشگران قرار می گیرد.
در زمان سونامی ، جزایر Car Nicobar بیشترین آسیب را دیدند و در بسیاری از جزایر تمام ساختمان ها به علت شدت امواج توسط آب شسته شده اند و بعضی مانند Trinket به دو قسمت تقسیم شده اند. تسونامی سال ۲۰۰۴ گردشگری را در این جزایر نابود کرد و امروز تقریبا هیچ چیز در این مناطق وجود ندارد. حتی پس از گذشت یک ده جزایر باقیمانده هنوز هم به دنبال نجات از آثار تسونامی و بازسازی هستند و در آینده نزدیک برای این جزایر هیچ امیدی از رونق گردشگری وجود ندارد.
تخریب ناشی از تسونامی سال ۲۰۰۴ در جزایر آندامان و نیکوبار
به غیر از جزایر نیکوبار مناطق دیگری نیز در سراسر جهان وجود دارد که تحت تاثیر بلایای طبیعی قرار گرفته اند. از قضا كشورهای در حال توسعه بیش از كشورهای توسعه یافته تحت تاثیر قرار دارند زیرا اقتصاد محلی برای تامین معیشت مردم خود به صنعت گردشگری وابسته است. همچنین بلایای طبیعی تنها بر اقتصاد محلی تاثیر گذار نیست بلکه تاثیر آن بر کل اقتصاد کشورها گسترش می یابد.
به همین خاطر برای صنعت گردشگری مهم است که با شناخت مناطق حادثه خیز و جلوگیری از توسعه زیرساخت های گردشگری در این مناطق ریسک سرمایه گذاری را برای صاحبان سرمایه به حداقل برساند، همچنین حفظ مدل بومی کسب کار در مناطق بلا خیز و جلوگیری از توسعه گردشگری در این مناطق باعث می شود که بروز حوادث طبیعی معیشت مردم را کمتر تحت تاثیر قرار دهد. نمونه بارز چنین مناطقی جزایر کم ارتفاع در اقیانوس آرام است، جزر و مد زیاد، سونامی ها و دیگر عوارض اقیانوس ها این امکان را دارند که خسارات زیادی به این مکان و همچنین مردم محلی و گردشگران وارد کند. به همین دلیل مردم بومی از توسعه زندگی در چنین جزایری دوری می کنند و شرکت های گردشگری نیز باید از این قضیه پیروی کنند.
اگر با نگاه خوشبینانه به موضوع نگاه کنیم بلایای طبیعی در برخی نقاط باعث رونق جهانگردی شده، نمونه ای از چنین مکانی روستای کورنیا بوس کستل است، این روستا در جنوب انگلستان در مجاورت با کشور فرانسه و در فاصله ۴ ساعته با لندن قرار دارد. بوس کستل شاهد بدترین سیل در سال ۲۰۰۴ بوده و رکورد ۲۰۰ میلی متر باران در ۲۴ ساعت در آنجا ثبت شد و تقریبا همه چیز را سیل با خودش برد و روستا کاملا نابود شد. اما طی چند سال بعد دولت مرکزی میلیون ها دلار برای بازسازی آن هزینه کرد و این باعث توسعه و رونق بیشتری در این منطقه شد. البته به خاطر وقوع سیل تصاویر و ویدئو های بسیاری از روستای بوس کستل در رسانه ها منتشر شد که باعث تبلیغات و معرفی این منطقه به مردم گردید و این یکی از علت های مهم افزایش گردشگران در این منطقه بود، در واقع می توان گفت سیل فاجعه بار در نهایت به نفع این روستا تمام شد.
سیل روستای بوس کستل در سال ۲۰۰۴
با این حال مواردی چون بوس کستل بسیار اندک هستند و در بیشتر موارد بلایای طبیعی تاثیر منفی بر اقتصاد ها و افرادی دارد که درآمد آنها وابسته به گردشگری است. به همین دلیل باید برای زمانی که با طغیان طبیعت مواجه می شویم برنامه های اضطراری و از قبل پیش بینی شده در دست داشته باشیم. گزینه بهتر سازگاری با تغییرات محیطی است زیرا بلایای طبیعی اجتناب ناپذیر و غیرقابل کنترل هستند. اگر یک فاجعه باعث ایجاد تغییرات فیزیکی در محیط شود، بهتر است همگام با تغییرات محیط پیش بروید، معنای این حرف این است که گردشگری باید برای انطباق با محیط در مشاغل خود تغییراتی ایجاد کند. برای نمونه مونتسرات، جزیره ای در منطقه کارائیب است که در جنوب شرقی پورتوریکو قرار دارد و در مالکیت کشور انگلستان می باشد. این جزیره زمانی به عنوان یک مقصد گردشگری از رونق بسیاری برخوردار بود تا اینکه آتشفشان سوفیر هیلز در سال ۱۹۹۵ فوران کرد. تمامی خیابان ها و ساختمان های جزیر در زیر خاکستر های آتشفشان دفن شدند و گردشگری در انجا از رونق افتاد، اما امروزه فعالان گردشگری این منطقه با اجرای تورهای گردشگری آتشفشانی که در آن گردشگران می توانند در اطراف شهر اصلی قدم بزنند و خرابه ها به جا مانده از فوران آتشفشان را ببینند، توانسته اند بازدید کننده گان زیادی را به این منطقه بیاورند. بنابر این شرکت های گردشگری باید یاد بگیرند که با تغییراتی که در نتیجه بلایای طبیعی رخ می دهد سازگار شوند.