جشن پنجاه بدر

برگزاری جشن باران در پنجاهمین روز از بهار، از آیین های مذهبی است که هر ساله گروههای مختلف مردم بویژه ساکنان محله های قدیمی شهر در آن شرکت می کنند. در این روز که در نزد قزوینی ها به پنجاه بدر معروف است، زمانی که آفتاب به افول می گراید، عصر روز گذشت پنجاه روز از بهار مردم منازل خود را ترک می کنند و به مصلای شهر که در جنوب قزوین قرار دارد رفته و آداب این روز را برگزار می کنند. براساس برخی اسناد تاریخی و اظهارات کهنسالان، در گذشته در این مکان (مصلی )یک آب انبار و یک مسجد وجود داشت که امروزه تنها بخشی از آب انبار به جای مانده است. خانواده ها در گذشته در باغهای اطراف این آب انبار نشسته و پس از تناول غذا و تنقلات که بیشتر نذری بود بچه ها به بازی و سرگرمی مشغول می شدند و بزرگترها نیز به خواندن نماز باران می پرداختند. یکی از اعتقادات مردم در اجرای این آیین مذهبی، این است که پس از بجا آوردن نماز باران، چند قطعه سنگ کوچک را پس از نیت، بر دیواره آب انبار می فشردند و معتقد بودند چنانچه حاجتشان پذیرفته شود، سنگ به دیواره می چسبد. در پنجاهمین روز بهار که در نزد قزوینی ها به پنجاه بدر مصطلح است، مردم با توزیع عصرانه نظیر  آش رشته، دویماج و لقمه های پنیر و سبزی، نذر خود را در این خصوص ادا می کنند. یکی دیگر از مراسمی که در این روز در مصلای قزوین برگزار می شود، اجرای تعزیه سید و سالار شهیدان در واقعه عاشورا می باشد. بی تردید احداث مسجد در بیرون شهر و در میان باغات سنتی نشان از انجام مناسکی خاص دارد و از آنجا که مراسم باران خواهی از سنتهای کهن این سرزمین است، احتمال دارد بنای این مسجد که امروزه تخریب شده از روزگاران قدیم مکان و نیایشگاهی برای مراسم طلب باران بوده باشد.